چه بگویم ؟     (حقوقی، ادبی و اجتماعی)

به نام داور داوران و بهترین وکیلان

درود و عرض ادب بسیار، " محمد مهدی حسنی " هستم. که ماترکش، پوستینی کهنه از نیاکان است*۱، اکنون بیشه ام، وکالت دادگستر یست. اینک در میان سالی (شاید هم پیری*۲) اپیدمی نه چندان خطرناک وبلاگ نویسی، گلبولهای سفید تن بنده را، هم به مبارزه خوانده است. او در هیأت پیری مشکوک ومظنون، سراغم آمده، و ومن میزبانی میهمان ناخوانده ای را، قبول کرده ام . ابتدا قرار بود، موضوع وبلاگ، مباحثی از علم حقوق باشد. ولی دوستانی که بنده را از نزدیک می شناسند، می دانند : محال است، که در سخن گفتن، هماره گریزی به ادبیات و مسائل اجتماعی، نزنم. در مورد مسائل سیاسی، وضع فرق می کند. آن، رأیی عزیم و عزمی جزیم و کلّه ای نترس می خواهد، وچنین چیزی عمراً در گروه خونی بنده نیست . چندی قبل در ضیافت شامی در نشست سراسری وکلا در مشهد، که افتخار حضور در سر میزهمکار گرامی و دانشمند تهرانیم : سرکار خانم غیرت، داشتم. به طنز، و با بیان داستانی از محاجه و گفتگوی مادری ظریف و بذله گو، در ملاقات با فرزند جوان زندانی اش؛ نصحیت دقیق مادرانه او را تکرار کردم که : " حقیرترجیح می دهد به جای شیری شرزه، در پشت میله های قفس؛ گربه ای ملوس، خسبیده بر لحاف کرسی خانه مان باشم ...". با این وصف وبلاک حاضر، یحتمل شامل بخش های اصلی زیر خواهد بود:

الف - بخش حقوقی:

در تاب وتوان اینجانب، تحقیق و کنکاش در مسائل حقوقی نیست، و سواد لازمش را هم ندارد. لیکن سالها کار وکالت، موجب شده، تا در دل مشغولی های راجع به پرونده های محاکماتی و دغدغه احقاق حق مظلوم واجرای عدالت که - خرمشهر و خرم آبادم، خوانمش. - و نیز اجرائی کردن سوگند خود، به وقت دفاع و هجوم*۳، سعی کند : صغری و کبری هایی منطقی بیابد، و سخنی، علمی و قابل قبول گوید. و لذا در اینجا، و بمنظور استفاده دیگران، خاصه جوانان علاقمند درگیر مباحث حقوقی، همان تجربیات، ویا بقول جوان ها: کل کل های شده، خواهد آمد. هرچند اذعان دارد : آنچه به زبان آید و ترقیم شود، از من نیست، بلکه بازگفتن، و بازپس دادن آموخته های اساتید خود در دانشکده حقوق دانشگاه تهران، وسایرنویسندگان علم حقوق است – که خداوند زند شان را یار و یاور، ومردشان را بیامرزد – .

همین جا یادآور می شود : بیشتر مباحث آمده، گفتارهایی از حقوق خصوصی، وخاصه حقوق ثبت و اراضی، خواهد بود. و بالاخره اگر دوستان نیز مدد کرده، و در این باره داد سخن برزنند، از پژواک صدایشان در کوهستان کوچک ساخته خود، استقبال می کند.

ب - بخش ادبی :

در اینجا نیز، قبول دارم بی مایه گی علمی، حرف اول را خواهد زد. بنده نه شاعر، و نه نویسنده ام. اجداد پدری – سوای خود خدابیامرزش، که جامه کرباسی کارمندی دولت را بتن کرده بود - همه فعله و بنا بوده اند، و اجداد مادری مسگر و رویگر؛ و این جماعت را با خط و کتاب، کمترین سر وسرّی نیست.

لذا در این بخش هرچه آید : یا نتیجه فکر و عرق ریزی روحی*۴ حقیراست، که با تفاصیل پیش گفته، خود، مقرو معترفست : این همه، بنزد ادبا وچیزدانان، در حکم حکمت به لقمان آموختن و خزف به بازار گوهریان بردن است. و یا به سنت حسنه جنگ نویسان، تکرار اندیشه و سخنان برزگان و فهیمان است. که چون از دل برآمده، و لاجرم در دلک من نشسته، بی گمان در افق دل دریایی شما نیز، زورقی زیبا و تماشایی خواهد بود .

ج - بخش اجتماعی:

در این بخش، برخورد وگفتگوها، قهرو آشتی ها، وفا و جفاهای بیرون از خانه، مطمح نظرست. گلایه از من و شما، ماست. و بیان توقعاتی که از دولتمردان و مدیران دارد. سعی میشود دست مایه آن طنز باشد. و بمصداق مثل سائره : " آسته بیا آسته برو، که گربه شاخت نزنه " با مواظبت از زبان و قلم، مست و محتسب را مقابل و مواجه نسازد. قبلا عرض کرده ام که بنده ذاتاً، ترسو و محتاط هستم .

د - کشکول اینترنتی :

این بخش بمثابه پرونده متفرقه دراداره ودفتر، و کشوی لوازم متفرقه در منزل و کارگاه است. همه چی دارد. وقتی گیر کنم که مطلب نوشته شده در کدام بخش ازآرشیو موضوعی بایستی بایگانی شود، بی اندیشه در همین جا، جایش می دهم . مطالبی که حاوی اطلاعات عمومی است. حاوی جنبه های سرگرمی و تفریح است. حاوی.... حاوی....

با این اوصاف، ملاحظه می فرمائید: " من آمده ام که... "

پیشاپیش از مخاطبانم - که وقتشان را هدر می دهد - پوزش می طلبم .

خدای مهربان، یاوری کند، تا سایه ی تنها نباشم و نباشیم .

عادلی سایه خدا باشی ورنه چون سایه بی بقا باشی (اوحدی)

محمد مهدی حسنی

*** *** ***
توضیحات :

۱ - تعبیری از زنده یاد اخوان ثالث، شاعر بزرگ و آرامیده طوس.

2 - جایی خوانده ام، که از بزرگی نقل شده است : " 50 سالگی ، پیری دوره جوانی و جوانی دوره پیری است ."

3 - بعض دوستان، از جمله دوستی که قاضیی ارجمندست، از کاربرد واژه "هجوم" در مقابل "دفاع" گلایه دارند و نادرستش می خوانند. از آنان عذر می خواهم.

4 - تعبیری از "ویلیام فاکنر" است. فکر کنم در مقدمه "خشم و هیاهو" خوانده ام.