پنجشنبه ۸ دی ۱۳۹۰ ساعت ۸:۵۴ ب.ظ توسط محمد مهدی حسنی
|
نشتری به زخم کهنه
نوشته ی رضــا مقصــودی (مدیر وب سایت وزین حقوقی راه مقصود)
یاد آوری از ما:
آن چه در علم بیش می آید
دانش ذات خویش می باید (اوحدی)
پست زیر نوشته دوست ارجمند و گرانمایه مان رضا مقصودی است. وی در این نوشته به دنبال ریشه یابی چالش های فراروی وکیل و وکالت، از منظری به موضوع می نگرد که به نوعی همان نسخه عالمانه شاه مردان "ع" که به نقل از ایشان در مقدمه اسفار ملاصدرا آمده است: "رَحِم اللهُ أمْرَءً عَرَفَ مِنْ اَیْنَ وَ فی اَیْنَ و اِلَی اَیْنَ ". اینکه عیب را تنها متوجه دیگران ندانیم و کوتاهی های خود را هم ببینیم. خود سازی ... دغدغه مشترک همه ی اخلاقیون .... و در این وانفسای ظلم به وکالت، چاره ساز. زیرا در عین پسندیدگی، نفس حرف ها، شاذ و به منزله سخن نخست است.:
عبدالعظیم قریب گرگانی در فرائد الادب (بنیاد موقوفات دکتر محمود افشاری یزدی، 1387 ، 24) گوید: دو رفیق به راهی می رفتند یکی خود بین و نادان و دیگری متواضع و دانا. رفیق خود بین همه راه، عیب دیگران گفتی و بدگویی از این و آن نمودی. رفیق دانشمند پیوسته تحمل می کرد و چیزی نمی گفت. عاقبت از سخنان بیهوده وی به جان آمده بر آشفت و گفت ای مرد خودپسند چند عیب دیگران کنی و بد مردمان گویی؟ چرا عیب کسان بر کف دست گرفته و عیب های خود را زیر بغل نهفته؟ زینهار این خوی نکوهیده فرو گذار و سر به گریبان فرو بر و عیب خود بشمار که هنر خود گفتن و عیب کسان جستن، صفت دونان و فرومایگان است نه عادت جوانمردان. خردمندان گفته اند: دانشمند کسی است که از عیب مردمان چشم پوشد و در اصلاح عیب های خود کوشد.
دیده ز عیـــب دیگـــران کــن فراز صورت خود بین و در او عیب ساز
در همه چیزی هنــر و عیب هست عیب مبین تـــــا هنر آری به دست
بی گمان اگر قدیم ها می گفتند که "کرم از خود درخت است" حرف گزاف نگفته اند ما باید بپذیریم که اگر به ما (جماعت وکیلان و نهاد سپند وکالت) جفا شده، تنها دیگران تقصیرکار نیستند، و خود هم کوتاهی ها داشته ایم. و به نوعی جفاگریم، پس بی گمان کارها تنها زمانی به روال می شود که ما نیز در اصلاح کارمان بیندیشیم و عیب ها و نقصان هایمان را دریابیم و برطرف سازیم. و در یک کلام، عارف شویم : عارف چو به خود رسید بیند همه را
برای خواندن نوشته ایشان (به نقل از تارنمای وزین شان) به ادامه مطلب بروید.