چه بگویم ؟     (حقوقی، ادبی و اجتماعی)

   لزوم اصلاح ماده ی391 قانون مدنی

  الف – مقدمه :

 پیروان حقوق طبیعی معتقدند علم حقوق، نبایستی جنبش و تحول سایر علوم را داشته باشد. زیرا ایجاد نظم جز به اثبات قوانین ممکن نیست از این منظر، تغییر دانش حقوق، هرچند که به منظور یافتن قواعد معتبر باشد، باز خود نوعی بی نظمی است زیرا ثبات حقوق جزو طبیعت این علم  دانسته می شود.  لیکن بی تردید، پیشرفت علم و تکنولوژی و  تغییر زندگی اقتصادی و مادی جوامع، خود عادات و رسوم اجتماعی را دگرگون می سازد، و گاه  پاره ای از قواعد و قوانین که در شرایط خاص گذشته عادلانه بنظر می رسند، تحمل ناپذیر می شوند و لذا الزاماً نبایستی ثابت باشند بلکه برعکس،  باید قابلیت پیشرفت و تکامل را بر حسب نظام مخصوص خود بیابند.  به دیگر سخن،  تکامل فنی و ماهوی حقوق با ثبات طبیعی آن منافاتی ندارد. زیرا اینگونه اصلاحات برای حفظ مبانی گذشته ضرورت  دارد.

از این رو بایستی گفت که: " ایجاد تعادل بین نیروی اجتماعی که حقوق را بدنبال خود می کشد و طبیعت آرام و سنگین این نظام بر حسب قواعدی انجام می گیرد که می بایست با دقت و توجه کامل به این دو عامل مهم استنباط شود. حکمت و اخلاق و آرمان های فرهنگی و سیاسی و مذهب در کنار تغییر شرایط و نیازهای مادی با هم در حرکت حقوق موثر است و باید در این محاسبه منظور شود." (1)

برای خواندن بقیه یاداشت بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

    همان که آقا در محراب گفت

                           نوشته ی محمد مهدی حسنی

 سال ها پیش در یک پرونده کیفری و در مرحله دوم رسیدگی (تجدید نظر خواهی)،  وکالت متهمی را بر عهده گرفتم که در مرحله نخست رسیدگی، به اتهام تصرف عدوانی به جزای نقدی و رفع تصرف محکوم شده بود.  محکمه عالی، وقت رسیدگی تعیین و اصحاب دعوی و وکلای آنها را به جلسه رسیدگی دعوت کرد. در روز موعد اینجانب و موکل،  شادان و راضی از اینکه، رأی بلافاصله تائید نگردیده  و به احتمال فراوان، به دلایل تجدید نظر خواهی ما توجه می شود؛  به جلسه دادگاه وارد شدیم.

رئیس دادگاه که اکنون بازنشسته از همه جا، خانه نشین است.  در ابتدای جلسه گفت: "خواهان و وکیلش زیاد ذوق زده نشوند زیرا تعیین وقت رسیدگی حاضر برای اصلاح ذات البین است و اگر این اتفاق نیفتد رای را تائید می کنیم."  

برای خواندن بقیه یاداشت بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

      ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

               (نیم نگاهی به وضع وکلا و وکیلان راستین -  پاسخ جناب آقای عرفانیان)

        نوشته ی محمد مهدی حسنی

در پست پیشین یکی از دوستان همشهری که در عین حال خود اهل اندیشه و نوشتن و مدیر تارنمای وزین و پربیننده ی"وبلاگ تخصصی حقوق ایران" هستند پیامی به شرح زیر گذاردند:

"چندی است مخاطبان خاص خود را در انتظار قلم حقوقی خود گذاشته اید .اگر مقدور است ... در باب حقوقی و حرفه وکالتی و امثالهم پستی آپدیت نمایند تا دوستداران این دانش نیز ... استفاده کنند."

همانجا پاسخ و وعده ای دادم: "با تشکر از اظهار لطف جناب عرفانیان و با تاکید بر اینکه خود را در قد و قواره تعریف ایشان نمی بینم . پاسخ مبسوط گلایه ی ایشان و چرایی رفتار م را در پست بعدی خواهم داد.".

پاسخ ایشان و سایر دوستان گله مند، که گاه و بیگاه شوخ مزبور را به چشم این رنجور می آورند،به شرح زیر،  به شرف حضور می رسد:

برای خواندن بقیه یاداشت بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

      زندگی خوش دلپذیر ما

                   نوشته ی فریدون تنکابنی

          (همراه با بیوگرافی و نقد داستان های تنکابنی)

الف – در باره نویسنده (زندگی نامه، معرفی و نقد آثار):

فریدون تنکابنی (با نام مستعار "فریدون آموزگار" و" ف.ت. آموزگار")، داستان نویس؛ طنز پرداز؛ یاداشت نگار معاصر در سال 1316 شمسی در تهران به دنیا آمد. پس از گذران دوران ابتدایی، در رشته ادبیات فارسی تحصیل و فارغ التحصیل شد و سپس در همین رشته سال ها به معلمی و تدریس در دبیرستان ها پرداخت. و مدتی با نشریه پیک ، ویژه دانش آموزان، همکاری داشت.

وی از نویسندگانی است که طنز نویسی را به اشکال مختلف در آثارش دنبال کرده و  داستان های طنز آمیز بسیاری در انتقاد از مسائل اجتماعی و زندگی بی امید معلمان و کارمندان نوشته است.

تنکابنی به عنوان روشنفگر چپ که به نقد مناسبات و روابط اقتصادی، نقد نوکیسه های تازه به دوران رسیده، نقد بورژوازی و رفتارهایش می پردازد، شناخته شده است .

برای خواندن بقیه یاداشت بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

    بازخواني پرونده منظوم يک بيمار، در ششصد‌ سال پيش

  یادآوری:   

 نوشته ی زیر را در آخرین شماره هفته نامه سپید  شماره 245 مورّخ 23/12/89 (ص 18و 19) خواندم. به دلم نشست. در وانفسایی که هر کس به خود اجازه می دهد تا در باره خواجه بزرگ شیراز، حافظ؛  هر چه دلش می خواهد بگوید. تدوین این مقاله وزین توسط پزشکی ادیب ، مایه ی تعجبم شد و مطمئنم که خوانندگان گرامی و دوستان اهل ادب نیز با خواندن آن، با من همداستان خواهند بود. به ویژه در روزهای آغازین سال نو و بهار که یاد کردن از شاعر بزرگ بهاری ادب دری و کسب معلوماتی در باره او مغتنم است. به نوبه خود به دکتر احمد مدني برای این ذوق و سواد ادبی دست مریزاد می گویم.

برای خواندن اصل مقاله بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

بهاریه ها 

   بخش دوازدهم    منوچهری (قسمت نخست)

آن نمی‌بینی که در باغ و چمن از خارها

در بهاران ز ابر نیسانی چه گل پیدا شود

در بخش دوازدهم بهاریه ها، شعر هایی منتخب از اَبوالنَّجم احمَدبن قوص‌بن احمد منوچهری دامغانی شاعر نامدار اوایل سده پنجم هـ. ق. (شاعر گل و بلبل و شادخواری)  تقدیم خوانندگان می شود.

این  اشعار از از چاپ اول دیوان اشعارمنوچهری دامغانی، به کوشش آقای دکتر برات زنجانی، گزینش شده که از سوی انتشارات دانشگاه تهران در بهار 1387 انتشار یافته است و منقح و پیراسته تر از نسخه های چاپ شده پیشین است  و  عدد آمده میان دو کمان در آخر هر شعر، اشاره به صفحه کتاب بالا دارد. و همچنین واژه های سخت و نامانوس هر قصیده (که با حروف پررنگتر آمده )، در پایان قصیده معنا شده است. معانی و حواشی جز آنچه منبع آن داخل پرانتز ذکر شده و یا بعد از عبارت: " به نظر ما ..." آمده، همگی به نقل از همان کتاب است.

برای خواندن بقیه یاداشت بر ادامه مطلب کلیک فرمایید   

    بهاریه ها  -  بخش یازدهم - فخرالدین اسعد گرگانی

 زمستـــــان را بود فرجــام،  نوروز

چنان چون تیره شب را عاقبت روز (186)

در بخش یازدهم بهاریه ها، شعر هایی منتخب از مثنوی زیبا و ماندگار" ویس و رامین"  اثر طبع استاد فخرالدین اسعد گرگانی شاعر و داستان سرای سترگ و نامدار نیمه ی نخست سده پنجم هـ. ق.    تقدیم خوانندگان می شود.

بنا به نظر استاد محجوب این مثنوی بی همتا در بین سال های  432 و 446 (یعنی پنجاه سال پس از آنکه حکیم طوس، شاهنامه را به پایان برده) از متنی پهلوی توسط فخرالدین اسعد گرگانی ترجمه شده و این داستان عاشقانه پارتی به ابهام یادآور داستان تریستان و ایزوت و مارک شاه و برانژین است. ویس و رامین به لحاظ قدمت سومین مثنوی موجود و نخستین منظومه عاشقانه است که از گزند فتنه روزگار به ویژه متعصبین به دور مانده است. زبان آن متاثر از پهلوی و به همین دلیل زبانی ساده و بدون پیرایه و تکلف، طبیعی و خراسانی ناب بوده و کمتر واژه تازی در آن بکار رفته است و واژه ها به صورت نزدیک به پهلوی  در متن آمده که همین اصالت و کهنگی ، آن را واجد ارزش فراوان می نماید

سر سال و خجستــــه روز نوروز

جهان پیروز گشت از بخت پیروز (380)

این  اشعار از چاپ اول منظومه ویس و رامین، به تصحیح زنده یاد استاد دکتر محمد جعفر محجوب، گزینش شده که از سوی بنگاه نشر اندیشه (کتابخانه ابن سینا) در دی ماه سال 1337 (ژانویه 1959 م.)  انتشار یافته است  و  عدد آمده میان دو کمان در آخر هر شعر، اشاره به صفحه کتاب بالا دارد.

      برای خواندن بقیه بر ادامه مطلب  در زیر کلیک فرمایید:                                              

            دیوار کوتاه موسیقی و سینما

                            (وقتی خطیب جمعه،  جرم شناس می شود)

             نوشه ی محمد مهدی حسنی

 یــــــک شـــــب آتش در نیستانی فتاد             سوخت چون اشکــی که برجانی فتاد
شعله تـــــا سرگرم کــــار خویش شد            هر نی ی شمــــــــع مزار خویش شد
نی به آتش گفـت کاین آشوب چیست؟            مر ترا زین سوختن مطلوب چیست؟
گفــــت آتش بی ثمـــــر نــــــفروختم             دعوی بی معنــــــــی ات را ســوختم
زانکه می گفتــــــی نیــم با صد نُمود             همچنان در بند خـــــود بودی که بود
مرد را دردی اگر باشــد خوش است             درد بی دردی علاجـــــش آتش است  (مجذوب علیشاه)

یادآوری: این یاداشت یک روز مانده به تحویل سال نگاشته شد، چون نمی خواستم کام خوانندگان را با یاداشت جدی و انتقادی تلخ کنم، انتشار آن را به تاخیر انداختم

 برای خواندن اصل مقاله بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

          بهاریه ها(بخش دهم)    عطار نیشابوری

آن نمی‌بینی که در باغ و چمن از خارها

در بهاران ز ابر نیسانی چه گل پیدا شود (عطار)

سال پیش وعده دادیم که : "اگر عمری باقی ماند  و بهاری دیگری برای راقم رقم خورد، تلاش خواهد کرد تا در تلاقی بهار و کار وبلاگ نویسی،  با آوردن پست های مشابه (بهاریه ها )،  این شیوه، سنت مجازی شود.

اینک در دوره دوم، بخش دهم بهاریه ها تقدیم خوانندگان می شود. در این پست شعر هایی منتخب از فریدالدّین ابوحامد محمّد عطّار نیشابوری شاعر و عارف و متفکّر بزرگ قرن ششم هجری(537 - 632 هـ.ق) که موضوع  آنها، نماد گل و بهار است (هرچند بهاریه اصطلاحی نباشد)، آورده می شود و  منابع نقل ما به ترتیب زیر است:

برای خواندن بقیه بر ادامه مطلب کلیک فرمایید

     نوروز در افغانستان

               {به همراه یک صد و نه لطیفه (جوک خنده دار) دری به گویش افغانی}  

                                                    نوشته و گردآورنده:  محمد مهدی حسنی

آمــــــد بهـــــــــار جان فـزا با بوي ها با رنگ ها
با گــــــريه ها با خنده هـــا با صلح ها با جنگ ها

آئينه می بارد سحاب خورشيــد می رقصد در آب
خواند فـــروغ ماهتاب درگوش گــــــل آهنگ ها

گويی خم ستان است خاک کزو بر آيد سينه چاک
ايـــن لاله های تابناک هر يک قـــدح درچنگ ها  ( استاد خليل الله خليلی – شاعر بزرگ معاصر افغان)
 

امروزه دنیا، جشن نوروز را به عنوان یکی  از جشن‌های بنیادین آسیا پذیرفته است. و در بسیاری از جاها از جمله در  کشورهای خاورمیانه، آسیای میانه، قفقاز، شبه قاره هند و بالکان نوروز را جشن رسمی می دانند. چه سرشت آشتی جویانه، مردم دوستی و مهرورزی ٔ و پیشینهٔ باستانی آن، و هم زمانی اش با آغاز بهار،   روز به روز، روی آوردن بیشتر سازمان ملل و دیگر کشورهای غیر فارسی زبان را به نوروز انگیزه شده است. چنانکه سال پیش یونسکو( دفتر فرهنگی سازمان ملل) نوروز را به عنوان روز جهانی در دنیا، پذیرفت.  همچنین در سال های اخیر همایشی به نام جشن جهانی نوروز پدید آمده است که در آن سران کشورهایی که نوروز را جشن می‌گیرند گردهم آمده و این آیین باستانی را گرامی می‌دارند ...........

برای خواندن بقیه مقاله و دیدن ضمیمه بر ادامه مطلب کلیک فرمایید