چه بگویم ؟     (حقوقی، ادبی و اجتماعی)

راه اندازی تارنما (وب سایت) کانون وکلای دادگستری خراسان

تارنما (وب سایت)  کانون وکلای دادگستری خراسان  راه اندازی شد.

نفس خبر،  مبارک و میمون است. اهمیت و لزوم این کار در سخنان رئیس کانون وکلای دادگستری خراسان - که در ادامه مطلب می آید -  منعکس است و ما زیاده بر آن چیزی نداریم. لذا بدنبال، ابتدا پیام مزبور و سپس توضیحات امین شهلا  (مدیر روابط عمومی و امور انفورماتیک کانون خراسان)،  به نقل از تارنمای کانون درج می شود.

امید داریم بزودی تمام بخش های زیرمجموعه این تارنما، از جمله «مجله وکیل مدافع» راه اندازی شود بنحوی که رضایت همه مخاطبین آن و نیز نیازمندان به تارنما فراهم  گردد. در پایان برای همه دست اندرکاران تارنمای مزبور آرزوی موفقیت داریم .

لطفاْ برای خواندن بقیه  به ادامه مطلب بروید

در باره جامعه وکلای دادگستری مشهد (خراسان)


پست حاضر شامل دو یادداشت از همکاران ارجمند و گرامی ام ناصر مولوی ( که صد البته او بر من سمت استادی و پیش کسوتی دارد) و نیز علیرضا اسلامی در باره جامعه وکلای دادگستری مشهد (خراسان) است نوعی سازمان های مردم‌نهاد، که در سال 1347 و زمانی که هنوز وکلای خراسانی، تابع کانون وکلای دادگستری مرکز بودند، تشکیل شد و هنوز هم حیاتش ادامه دارد

به نقل از دانشنامهٔ آزاد (ویکی‌پدیا) سازمان های مردم‌نهاد (سَمَن) و غیر حکومتی یا NGO) Non Governmental Organization) جمعیت هایی هستند که هرچند مستقیماً،  بخشی از ساختار دولت محسوب نمی‌شوند، اما بعنوان واسطه بین فرد فرد مردم (اتم‌های اجتماع) و قوای حاکم نقش بسیار مهمی بازی می‌کند. بیشتر آنان غیرانتفاعی هستند. و بودجه شان از طریق کمکهای مردمی و اعضای مستقل آن  تامین می‌شود. و منظور از تشکیل آنها، سوای اهداف گوناگونی که ممکن است داشته باشند،  گاهی تامین منافع اعضای شان است و برای رسیدن به اهداف مورد نظر خود نیاز به برقراری روابط سالم با دولتیان و گروههای اجتماعی دیگر دارند.

سابقه تشکل‌های مردم نهاد در ایران به ایام قدیم  می رسد بی گمان، مساجد، تکایا، هیات‌های مذهبی و قهوه خانه‌ها از زمره  نهادهای غیردولتی سنتی کهن هستند، هرچند گاه دولتها به خود اجازه می دهند تا در امور آنان دخالت کنند. و در سالهای اخیر صندوق‌های قرض الحسنه، خیریه‌ها و انجمن‌های اسلامی،  شکل‌های جدیدتر از این نهادهای مدنی هستند

البته در کنار سازمان های مردم‌نهاد، سازمان های حرفه ای نظیر کانون های وکلای دادگستری مستقل  و کارشناسان رسمی دادگستری مستقل،  نظام مهنسی و پزشکی و غیره نیز وجود دارند که ایجاد و فعابیتشان براساس قانون است،  لیکن با آرای  اعضای صنف خود اداره شده و به رتق و فتق امور محوله مشغولنذ اما این ها اهمیت و ارزش وجودی سَمَن های  همان صنف ها  را نفی نمی کند زیرا خودجوشی ونیازطبیعی، استقلال، اهداف مشترک اعضا، برنامه وفعالیت آنان، توام با قانونمندی و همکاری با سایرین، ویژگی‌هایی هستند که ضامن بقا و موفقیت سَمَن هاست و باید در جهت مشارکت وجلب مشارکت (عضوپذیری)، همچنان تلاش نمایند  

بی گمان بدلالت آنچه که در بطن دو یاداشت همکارانم آمده است، جامعه وکلای دادگستری مشهد بخشی از تاریخ وکالت دادگستری این مرز و بوم است. هرچند اکنون وجودش،  کم رنگ و نامحسوس تر شده است لیکن آگاهی از چگونگی تشکیل و حیات آن بمنزله یاد کردن گذشته،  برای چراغ راه آینده است. امیدوارم که دوستان دست اندرکار آن (اعضای محترم هیات مدیره جدید و سایرین) توفیق حضور و خدمت بیشتری داشته باشند.

برای خواندن دو یاداشت همکاران، بر ادامه مطلب کلیک فرمایید.

یادمان استاد محمد قهرمان *

نوشته محمد مهدی حسنی 

روز آدینه من تلخ تر از شنبه گذشت

شنبه ام رنگ ملال شب آدینه گرفت

محمد قهرمان، استاد غزل و ادیب بی همتای خراسانی درگذشت. با وجود اینکه مرگ  یکی از رخدادهای مهم زندگی است، ولی خبرش،  خلاصه ترین آنهاست.

«آدمیزاد لقمه مرگ است» شاید این مثل سایر، موجزترین ترجمه آیه شریف " کل نفس ذائقه الموت" است اما انگاری مرگ به تعداد آدم ها رنگارنگ است، و برای دوستداران و اهل ادب، مرگ استاد،  خزان ترین آنها است

بی گمان وی خلف رودکی و کسایی بود.  از «روی جاده ی ابريشم شعر» فارسی گذشت و رهآوردش غزلْ طوطیانی طناز و خوش آواز شد، که یا «حاصل عمر» خودش بود و یا با تصحیح دیوان بزرگان و «صیّادان معنی» چون: صائب تبریزی، صیدی تهرانی، کلیم همدانی، قدسی مشهدی، به کام هواخواهان  شعر ریخت

با اینکه پس ار بازنشتگی از کتابخانه دانشکده ادبیات فردوسی، استاد قهرمان خانه نشین شد، لیکن نقض نظر اوحدی، خانه اش،  دشتی وسیعی بود که می شد مرغ حرم را در آن دید و صید کرد. و خودش سرسبزترین درختی که در زیر سایه اش رهگذران و نو آمدگان شاعر، استراحت و میوه چینی کردند. 

صورت و سیرت استاد زیبا، هرچند بر باغ دلش زخمی نمایان بود که از رخنه دیوار چمنش خون گل،  جوش می زند .

خون گل جوش زد از رخنه دیوار چمن / باغ این زخم نمایان زکه برداشته است (آقا شمسی قمی- صفیر)

او در میدان ادبیات و عرصه شعر، سرداری بود که در زیر طیلسان،  لباس رزم داشت.و صائب وار که گفته است : «یک عمر می توان سخن از زلف یار گفت/ در بند این مباش که مضمون نهاده است»

عمری،  زلف و خط و خال یار را توصیف کرد و تو گویی بیش از آن هیچ واژه ای از شعرش را نشنیده ای.  از "بوی جوی مولیان" گفت و از "درازی شب عشاق " و... "یادگاری اش در گنبد دوّار  ماند

بی گمان استاد درسرودن شعر محلی (تربتی)  که برای دل و به قول خودش برای «خِدِي خدای خدم» می سرود، بی همتا و تکرار نشدنی است

 پارسال برای خجسته باد نوروز  پیامی به پیشگاهش فرستادم و وی را امیرالشعرای خراسان خطاب کردم اما وی در پاسخ برابر با خشوع بی مانند و شوخ طبعی همیشگی اش گفت : "....  بنده سرم رابه سنگ می زنم که امیرالشعرای خراسان باشم"

بگذریم سال پیش رباعی زیر از استاد  را خواندم

برده ست توان و تاب ، پیری از من

چون بید ، دمیده سربه زیری از من 

جَسته ست به صدپای، دلیری از من 

روباهی  مانده   جایِ شیری از من

منقلب شدم،  پس فی الفور و فی البداهه و برغم عادت مألوف،  دو رباعی زیر را سرودم و با هزار ترس و تردید و خجالت  تقدیم استاد کردم :

از بارش برف عمر،  موی تو سپید

کاجی تو    که اندام برآورده ز شید 

در سردی دی،  عطر بهاران پاشی 

سبزی که همیشه هست پنهان از دید  

                 ****

با  جرعۀ صائب و حزین      هم نفسی

مستی ت نهانی است به چشم  عَسَسی  

صد نکته ی رنگین بـِشُدَت "حاصل عمر" 

با اینکه  قناریّ سخن،      در قفسی

 یادش گرامی و روانش شاد باشد.

* این یاداشت  در اوایل خرداد ماه سال جاری و بعد از درگذشت استاد قهرمان در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۲ نوشته شد، لیکن گرفتاری ها،  فرصت انتشارش را سلب نمود.  اینک هرچند با تاخیر اما بعنوان ادای دین به حضرتش منتشر می شود

عبارات داخل گیومه نوشته و کارهای منتشر شده استاد قهرمان است

    معرفی وکیل خوش نویس

      نوشته محمد مهدی حسنی

در بیان اهمیت خط و خطاطی، همین بس که گویند، هندوها همواره جمله تحسین آمیزی را در آغاز هر کتاب خود می نویسند : "درود برکسی که خط را اختراع کرد." (2)

محققین ریشه و خط امروزی فارسی را خط کوفی (عربی) می دانند که با ورود اسلام به ایران رواج یافت و خط پهلوی را که بیش از آن رایج بود، از میان برد.  خط کوفی کم کم نقطه دارشد و به مرور و در طی قرون متمادی در نتیجه تصرفات و تغییرات موثر هنرمندان ایرانی به نسخ و تعلیق و نسخ تعلیق و شکسته و ...  تبدیل و پیشرفت نمود و به این ترتیب شیوه کتابت فارسی از عربی ممتاز گردید.   این دخل و تصرف ها،  میدان وسیعی را جهت هنرنمایی خوش نویسان این دیار فراهم آورد.  زیرا خط ایرانی علاوه بر اینکه وسیله انتقال معانی  و نشرعلوم و فرهنگ اسلامی گردید،  با تلاش و ممارست هنرمندان خطاط ایرانی از جنبه تفهیم و تفاهم،  قدمی فراتر نهاد و جلوه های ویژه وخاصی یافت،  به طوری که ....

لطفاْ برای خواندن بقیه نوشته به ادامه مطلب بروید

  خاطره ای خواندنی از زنده یاد دکتر علی آبادی

استاد گرانقدر دکتر ناصر کاتوزیان در جایی*، چنین حکایت کرده اند که:

"روزی به عیادت مرحوم دکتر عبدالحسین علی آبادی استاد فقید دانشکده حقوق و علوم سیاسی، که مدتها دادستان کل کشور بود و به من نیز مرحمتی پدرانه داشت، رفته بودم. او در بستر بیماری بود؛ بستری که دیگر از آن برنخاست. با دیدن من و یکی از دوستان به زحمت جای خود نشست و، با ملاحظه یکی از آخرین نوشته هایم که به همراه داشتم برق شادی را در چشمان بی فروغش خواندم. پیر فرزانه و دانشمند، در همان وضع بیماری نیز از این که می دید نسل بعد از او دنباله کار را رها نکرده است و شعله عشق به عدالت هنوز هم جرقه هایی دارد، خوشحال و راضی بود. از هر دری سخن رفت تا نوبه به لزوم تقوای قاضی و ترس از عدل الهی رسید. ناگهان مردی که به عدالت خواهی و وسعت معلومات شهره بود چهره درهم کرد. ما از حسن شهرت و توفیق ایشان می گفتیم و او می کوشید قطره اشکی را، که همچون مروارید غلطان بر گوشه چشمانش می درخشید و حکایت از دلی گرم می کرد، در سایه لبخندی عارفانه پنهان سازد. سرانجام با لحنی آرام و در پناه همان لبخند حزن آلود گفت:

«مدتها پیش، در پرونده ای که دادگاه جنایی حکم به اعدام داده بود و برای رسیدگی تمیزی در دیوان عالی مطرح می شد، بر مبنای شواهد ظاهری، درخواست ابرام حکم را کرده ام و بیم از آن دارم که تمام حقیقت را ندیده باشم و خطای من به هدر رفتن خون بی گناهی کمک کرده باشد.»

... در همان حال که او با نگرانی از امکان خطای خود سخن می گفت، ذهن من بی اختیار متوجه نمونه های مخالف شد؛ آنان که با بضاعت اندک خود و بی آنکه اطلاعی درخور از دادرسی و قضاء و دانش حقوق داشته باشند، با غرور تکیه بر مسند قضا می زنند و با خونسردی و تهور کامل حکم می رانند، چنان که گویی بر میراث غصب شده خود سلطه یافته اند. با خود می گفتم: در این جهان پر غوغا و گونه گون، نه تنها میان «آنچه هست» و «آنچه باید باشد» فاصله ای عمیق است، تفاوت وجدان ها نیز مثال زدنی و عبر آموز است: این یکی، پس از سالیان دراز تجربه و تحقیق و با داشتن عالی ترین مدارک تحصیلی از دانشگاههای معتبر دنیا و با آن همه کنجکاوی و احتیاط، از تقاضای ابرام حکمی که دیگری داده و مقام دیگری هم باید آن را ابرام یا نقض کند، نگران است؛ و آن یکی، همچون والیان خودکامه حکم می راند و اعتنایی هم به قوانین و آثار حکم خود بر خون و مال و عِرض مردم ندارد ... غافل از آن که «جرس فریاد می دارد که بر بندید محملها".

* عدالت قضائی گزیده آراء،  دکتر ناصر کاتوزیان، تهران،  نشر دادگستر، چاپ اول، 1378 - ص. 6- مقدمه کتاب.

( برگرفته از فصلنامه وکیل مدافع - ارگان داخلی کانون وکلای دادگستری خراسان، سال نخست، شماره دوم، پائیز 1390 )

       انتشار سومین و چهارمین شماره فصلنامه " وکیل مدافع "

سومین و چهارمین شماره فصلنامه "وکیل مدافع" (سال نخست، شماره سوم / زمستان 1390 - سال دوم، شماره چهارم / بهار 1391) به صاحب امتیازی کانون وکلای دادگستری خراسان و مدیر مسؤولی دکتر عباس شیخ الاسلامی و سردبیری سید محسن حسینی پویا و با شکل و شمایل شماره پیشین ( از حیث لگو، صفحه بندی و تقسیم مطالب) منتشر شد. هیأت تحریریه مجله (به ترتیب حروف الفبا) عبارتند از: دکتر احمد تاجی، دکتر عبدالرضا جوان جعفری، محمد مهدی حسنی، دکتر سید حسین حسینی، دکتر مجتبی زاهدیان، دکتر مهدی سید زاده ثانی، دکتر مجید شایگان فرد، محمد مهدی صفاکیش، رضا صمدی، دکتر سعید محسنی، دکتر رسول مقصود پور، مهدی ندافیان ؛ و سایر همکاران این شماره: اردشیر ابراهیمی صحنه، مهدی حق خواه، مجید نجات زادگان می باشند   سردبیر فصل نامه در سخن آغازین خود با اشاره به .....

برای خواندن بقیه مطلب بر ( ادامه مطلب ) در زیر کلیک فرمایید.

نوروزنامه

مکن ای دل که عشق کار تو نیست

بار خود را ببر که بار تو نیست

مردی از عشق و در غم دگری

گرچه این هم به اختیار تو نیست

دیده راز تو فاش کرد از آنک

دیده در عشق رازدار تو نیست

نوبهار آمد و جهان بشکفت

زان ترا چه چو نوبهار تو نیست (انوری)

هر بار که در باره بهار و نوروز می نویسم، می خواهم تالی طبیعت باشم و نوشته ام رنگ و روی بهار داشته باشد، اما مگر می توانم؟!

دغدغه های فراوان اجتماعی و سیاسی، کاستی ها، نابهنچاری ها و محدودیت ها و محرومیت های بنیادین مربوط به آن از یک سو و مشکلات کاری و غم نان از سوی دیگر عرض اندام می کنند... نهیب می زنند و تلنگرشان نمی گذارد، تا بخود باشم

اما چه فایده دارد که سفره دل باز کنم و خوانی ناهمگن در کنار سفره هفت سین خود و شما گذارم تا مکدرتان کنم و بهم ریزم تان.

بی گمان زشت و نادرست است در جایی که باید شادی کرد و خندید و رقصید و نوشید و خجسته باد گفت .... نالید ، غر زد، گریست و گریاند....

پس در این لحظه سوار بر زورق راهوار اندیشه و خیال خیامی .... با نسیم نوروزی همنفس می شویم، با گلها و سبزه ها میخندیم. و با زادن طبیعت زاده می شویم....

ای دل چو زمانــــــــه می‌کنــد غمناکت

ناگـــــــه برود ز تن روان پاکت

بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند

زان پیش که سبزه بردمد از خاکت (خیام)

اینک نورسیده ای می شویم که در دامان مام مهربانش آسوده است و در برابرش سرگرمی شکوفه لبخند پدر، خورشید راستی ترش می شود. شیر مست است و دم ... همه فلسفه وجودی اوست

تا عروس بهاره جلوه کند

زلف شمشاد و عارض نسرین

بادی اندر بهار دولت خویش

تازه چون گل نه چون بنفشه حزین

آب آتش نمای در جامت

طرب‌انگیزتر ز ماء معین

جاهت اندر امان حفظ خدای

که خداوند حافظ ست و معین (انوری)

یاران و همراهان همیشگی! بهار و جشن نوروزی شما خجسته باد

 پرونده حقوقی نفت

                    (به مناسبت 29 اسفند روز ملی شدن صنعت نفت)

نوشته ی حمیدرضا مهدوی بیدخت (وکیل پایه یک دادگستری)

مقدمه:

بی گمان «اصل ملی کردن» از حقوق مسلم هر ملت است و تاکنون بسیاری از دولتها از این اصل استفاده کرده اند و مالکیت و اداره آنچه را که در مرزهای سرزمینی خودشان وجود دارد به عنوان سرمایه ملی در دست گرفته اند. در نوشته حاضر، پیرامون نحوه ی سیر پرونده ی حقوقی نفت ایران در دیوان بین المللی لاهه و از چگونگی ملی شدن صنعت نفت سخن خواهیم گفت .

لطفاْ برای خواندن بقیه نوشته به ادامه مطلب بروید

....
 

هفتم اسفند، جشن استقلال کانون های وکلای دادگستری ایران، دستآورد کوشش نزدیک به شش دهه وکلای آزاد و خودفرمان دادگستری و بویژه یاد همکاران دربند و روز وکیل مدافع را گرامی می دارم. نابستگی (استقلالی) که یادگار سترگ دولت ملی مصدق است و اکنون تقویم رسمی دولتی آن را برسمیت نمی شناسد.
تصویر: سوگندنامه وکالت به خط همکارم،  خوشنویس ارزنده مشهدی،  هاشم صحراگرد است. برگرفته از پشت جلد فصلنامه وکیل مدافع - ارگان داخلی کانون وکلای دادگستری خراسان، سال نخست، شماره دوم، پائیز 1390

            انتشار دومین شماره فصلنامه "وکیل مدافع"

دومین شماره فصلنامه "وکیل مدافع" (سال نخست/ پاییز 1390) به صاحب امتیازی  کانون وکلای دادگستری خراسان و مدیر مسؤولی دکتر عباس شیخ الاسلامی و سردبیری سید محسن حسینی پویا منتشر شد. این شماره که با شکل و شمایل دیگری از سابق ( لگوی و صفحه بندی تازه) و با تغییرات عمده در مطالب، و همچنین متفاوت از نشریه های  داخلی کانون های دیگر انتشار یافته ، خواندنی است.

سردبیر فصل نامه در سخن آغازین خود با اشاره به فراوانی حقوقدانان خراسانی؛ اعم از وکلا، قضات، اساتید دانشگاه و همچنین دانشجویان دانشکده های حقوق، تاکید نموده که این مهم،  ضرورت و در عین حال فرصت مغتنمی را برای انتشار نشریه حقوقی فراهم آورده؛ زیرا این مقدار نیروی انسانیِ متخصص، ظرفیت‌ها و قابلیت‌های بالقوه ای در خود نهفته دارد که باید و می تواند، به فعل رسد تا جامعه حقوقی و نیز سایر افشار کشورمان از آن بهرمند شوند. و یادآوری کرده:  

برای خواندن بقیه مطلب بر ( ادامه مطلب ) در زیر کلیک فرمایید.