چه بگویم ؟     (حقوقی، ادبی و اجتماعی)

به بهانه انتخابات ششمین دوره هیات مدیره کانون وکلای دادگستری خراسان

نوشته محمد مهدی حسنی

دو روز دیگر به انتخابات ششمین دوره هیات مدیره کانون وکلای دادگستری خراسان مانده است. در روزنامه خراسان امروز (24/1/89) تشکلی خاص که از سوی جمعی از وکلای دادگستری ایجاده شده با اعلام کاندیداهای مورد حمایت خود، همکاران را به همایشی برای فردا دعوت کرده است. همچنین اطلاعیه ای با امضای عده ای از همکاران، به طرفداری از کاندیداهای معرفی شده، انتشار یافته که به نقل از یکی از همکاران معتمد، لااقل آوردن نام یکی از آقایان در زمره کاندیداهای تشکّل مزبور بدون هماهنگی وی انجام گردیده است. همچنین برخی از امضاکنندگان اطلاعیه اصولاً از مفاد آن بی اطلاع هستند.

بدون شک دادن دادن اگهی در روزنامه و به اصطلاح " گرم کردن تنور انتخابات" فی نفسه کاری بد نیست، لیکن رعایت قواعد بازی و از جمله مراعات تمام جوانب موضوع و صداقت از سوی نشر دهندگان آگهی از زمره وسایل لازم برای برگزاری یک انتخابات دمکراتیک است.

برای اینکه در خاطره و پیشینه انتخابات هیات مدیره های کانون وکلای دادگستری خراسان ثبت شود، اولین اقدام مشابه در این باره توسط اینجانب در سال 1379 و برای دومین انتخابات هیات مدیره کانون وکلای دادگستری خراسان انجام شد. حقیر با هماهنگی کامل با امضاء کنندگان اطلاعیه و قرائت متن و اخذ به اصطلاح دانگ هزینه روزنامه از آنان، آگهی زیر را در صفحه اول روزنامه خراسان شماره 14883 – شنبه ده دی 1379 انتشار دادم. جا دارد از درگذشتگان به نیکی یاد کنیم و خدا بیامرزشان بدهیم و دوام سایه زندگان را بر سر خود و صنف وکلاء از درگاه خداوندی آروز کنیم.

بگذریم ...

اجازه بدهید بنده عقیده خود را در این باره که:

"به چه کسانی رای دهیم ؟"

بگویم. با وجود اینکه با بسیاری از کاندیداهای حاضر، حقیر هم کلاس و هم حجره و هم خوراک و هم اتاق و .... بوده و دوستی مان ریشه دار است، لیکن بنده معتقد است در انتخابات پیش رو رعایت حال پیشکسوتان و ریش سفیدان اوجب واجبات است، بارها دوستان از بنده خواسته اند تا شخصاً کاندیدای عضویت در هیات مدیره کانون شوم. به آنان گفته ام که بنده با پنج دهه سن، خود را در قد و قواره هیأت مدیره نمی داند و بایستی علی الرسم دور میز هیات مدیره کانون پیرترها بنشینند (طبیعی است که مراد هر پیری نیست!). ممکن است دوستان ایراد کنند که دوره، دوره جوان گرایی است و جوانان از پیران بهترمی توانند کار کنند. بنده چنین چیزی را در خانواده وکالت نمی پسندم، به هر حال، هر جوانی که طالب و علاقمند به همکاری و همدلی باشد، کسی جلوی او را نمی گیرد و می تواند داوطلبانه در سمت ها و مسئولیت های مختلف کانون داخل شده و فعالیت کند.

ممکن است دوستان بگویند مثل سائره است که : "درخت وقتی پیر می شود پایش ارّه می گذارند"، یا اینکه: "پیر پیر است اگر چه شیر باشد" یا " پیری به هزار علّت آراسته است" یا "پیری و صد عیب چنین گفته اند" یا بلانسبت دوستان و از جمله خود بنده: "سال که رسید به پنجاه، از کار بیفتد چند جا" ....

لیکن واقعیت این است، که این امثال سائره، در تقابل با پیرانی است که به فرمایش مولی (ع): " المشیبب رسول الموت (موی سپید پیک مرگ است)" را از یاد برده و حریص تر به زندگی وظواهر مادی آن چسبیده اند، ادعای جوانی داشته و سعی در سال دزدی و دلبستگی به دست مایه های جوانی دارند و رویم به دیوار به قول قشقایی ها حکم "خر پیر و زنگوله" را پیدا می کنند. آنان به قول سعدی عمل نکرده و برغم اینکه بر عارض شان صبح پیری دمیده، با جوانان می چمند:

نزیبد مرا با جوانان چمید که بر عارضم صبح پیری دمید

هر چند با این دوستان می توان مقابله به مثل کرد و مانند خودشان به امثال سائره تمسّک کرد: "خدا از موی سفید شرم می کند" چه برسد به بنده خدا، و یا بلا نسبت و رویم به دیوار : "خری گفته اند، کرّه خری گفته اند" و یا : "شرط باشد آن که، دارد پیر را عزت، جوان" و یا : " بزرگ تری گفته اند و کوچک تری " و ....

واقعیت این است، که در این زمانه ی حسرت بی حرمتی و خار داشتن ها و جفا به قشر فرهیخته وکلای دادگستری، ما به هیات مدیره ای نیاز داریم، که تدبیر کنند نه جنگ و جدال. آنان باید به جای تعجیل و زیادی روی، صبر پیشه سازند و در برخورد با مهاجمین به وکالت، که نوعاً از جنس دولت و قوای حاکمه است، عزت و حکمت نشان دهند و قاطعیتشان توام با خویشتن داری، روشنگری و متانت باشد. بی گمان : تند حرف زدن و عتاب کردن، بی عرضه خوانده دیگران، رجز خواندن، گفتن "من آنم که رستم یلی بود در سیستان" و در یک کلام: "جوانی کردن" شاید بی زحمت ترین کارها باشد که چندان نیاز به تفکر و تدبر ندارد.

اینجانب پیش همکاران خود در هیات مدیره های فعلی و پیشین کانون وکلای دادگستری خجل است. زیرا بر خلاف آنان، من وقت خود را بیشتر صرف امور شخصی، مطالعه و علایق فردی کرده و از پذیرش مسئولیت های در حدّ قد و قواره خود همواره، سر باز زده است. لیکن گاه و بیگاه که برای احوال پرسی و یا بیان مشکلی به سراغ آنان می روم، با شنیدن دغدغه ها، نقثه المصدور و بثّ الشکوی آنان دلتنگ شده و هیچ گاه نمی خواهم که به جای آنان باشم.

بدون شک، نگهداشت آبروی وکالت، تیمار و حراست این درخت کهنسال - که حال و روزش را همیشه نهال نگه داشته اند - احتیاج به تدبیر و پیری و روشنی دارد.

مولی (ع) می فرماید: " رای الشیخ احب الی من جلد الغلام {نزد من تدبیر و نظر پیر، از استقامت جوان (در میان جنگ) بهتر است}" و حضرتش در جایی دیگر گوید: " اذا شاب العاقل شبّ عقله (خردمند که پیر شود، عقلش جوان می گردد)".

اگر مولوی به تأسی از جوهر این کلام ها گوید :

آنچه اندر آینه بیند جوان پیر اندر خشت بیند بیش از آن

و اگر مثل سائره است، که: " تیغ کهنه، جوهر دارد" و "دود از کنده بر می خیزد" همه و همه برای امثال ماست تا حرمت پیران را حفظ و بر خود مقدم داریم . اجازه بدهیم تا آنان با درایت و هوش جوان و تجربه کاری خود، برای مان تصمیم گیرند.

بنابراین بنده ضمن احترام به همه ی کاندیداها، در شرایط حاضر، به پیرانی رای می دهم که سابقه عضویت در هیات مدیره کانون وکلای دادگستری خراسان را داشته و امتحان خود را پس داده اند و در وهله دوم به یک یا دو نفراز آنان، گوشه ی چشم دارم که جوان ترند، لیکن در جریان های سیاسی و اجتماعی حاضر، موثر به حال مردم بوده و بی تفاوت از کنار قضایا نگذاشته اند و چهره اجتماعی زیبا و با وقاری از خود بروز داده اند. اینجانب به :

آقایان و خانم زیر رای می دهم :

ا- مهدی عامری مقدم

۲ - ناصر مولوی

۳ - سید حسین حسینی مدرس

۴ - عباس شیخ الاسلامی

۵ - جواد اعظم صادقی

۶ - هاله کشاورز

امیدوارم انتخابات ششمین دوره هیات مدیره کانون وکلای دادگستری خراسان، به نحوه احسن برگزار شود و هیچ باد سام پائیزی نتواند به درخت ریشه دار وکالت در این ملک آسیب رساند.

اگر زنده بودم در روز پنج شنبه جاری همکاران گرامی را در پای صندوق رای زیارت خواهم کرد.

محمد مهدی حسنی