چه بگویم ؟     (حقوقی، ادبی و اجتماعی)

       سراندیب و ناقوس  ( دوشعر تازه از تقی خاوری)

سراندیب

 اینجا نه ناقوس های بلندی ست

که فریاد های دل برساند

نه ساحل مرجان ها

که مروارید آرزو صید شود

نه دریچه ای که در آن ماه      لبخند زند

انگورهای قرمز مَویز

و سیب های سرخ          پژمرده می شوند

مگر کمندی         بر گردن رنگین کمان بیاویزم

و با هفت رنگ جادو درآمیزم

بر شبدیز بهار        بر آبی کهکشان ها بتازم

و بر دامنه ی سراندیب فرود آیم

آنجا که شب ها

گل هایش آسمان را روشن می کند

و از آسمان ستاره می ریزد

دخترانش با یک رشته مروارید      لبخند می زنند

با ترانه هائی بر لب              از باغ اساطیر.

جوانانش با شلال گیسوی گندم

سوی آبادی پرواز می کنند

بره هائی سرمست      در تازگی علف

اسبانی با غرور آذرخش     با نعل هایی از آتش

و آدمیان را     دورن ابرها می برند

شب ها تنوری            با شعله های زنگاری

بر پشت بام ها رنگ می ریزد

و دایره های نازک  نان

به هوا می پراکند.

از پشت کوه قاف پریانی

با رقص و پایکوبی می آیند،

گلدوزی زنان را می خرند،

بر روی اطلس قرمز    با چهره ی عشق

یکباره ناپدید می شوند

بعد سیمرغ عشق می آید

بر سینه ی عریان مهتاب

پرهای جادوئی

فرو می ریزد

                                                                    تقی خاوری 14/2/90

ناقوس

 سایه ای در خانــه تنها مانده ام

در میان خواب و رویا مانده ام

می رسد از دور فریاد جرس

بهر من امّا کجا فریاد رس

گفتگو از دور می باید مرا

تا صدای عشق دریابد مرا

چهــــره هایی در نظــر آمد پدید

چند روزی بود و پنهان شد زدید

هریکی چون عشق را تعبیر شد

در خیــــال خــام من تصویر شد

هرچه پیش آمـــــد مـرا زین ماجرا

گفتم این رسم است بی چون و چرا

بر سرم بارید هر رنگی زغم

من پذیرفتم همه از بیش و کم

با طبیعت می نمودم گفتگو

تا بیابـــم معنی هر جستجو

می تــــــراویــــد از اقاقــــــی سپید

رنگ فروردین که از گل می چکید

از زلالیّ شگـــــــرف چشمه ها

در سکوتی ژرف مانده نغمه ها

هر پرنده چون که می آمد فرود

از زلال جادویش خامــوش بود

بـــا نـــزاکت در زلالـــی محو بود

زین طراوت تازه بودش تار و پود

چشمه، جادوی زلالـــی جهان

نکته دارد به اشک خود نهان

چشمه ها چون چشمه های عشق بود

آنچه می دیدیــــــم فضــای عشق بود

اینهمه عشق است در باغ زمان

عاشقم مــن عاشقم در این جهان

عاشقم نقش آفرین رنگ عشق

می زند تــار تنـم آهنگ عشق

جــذبه ای بایـد که باشد برقرار

همچو که، در گردش دور مدار

چون گل هستی زجانت سر زند

عشـــــق آن هنگام از دل برزند

تا به مولانـــا رسی زین داستان

زان که او میگوید از سر نهان

عاشقم بر قهـــر و بر مهــرش به جّد

وین عجب من عاشقم این هر دو ضدّ

تـــــا رسم در ریشه های این محال

بس ریاضت ها کشم در این مجال

راوی آهنگ دلت را ساز کن

گفتگو با روی عشق آغاز کن                                             تقی خاوری - اردیبهشت 1390

تصویر هنری برگرفته از  turnback to god