چه بگویم ؟     (حقوقی، ادبی و اجتماعی)

چشم نظاره (غزل)

برای شادروان عبدالجواد محبی

خجل شده ماهم، من از ستاره می گویم. / من این حدیث مکرر، دوبـــــاره می گویم.

نوای نرمی باران، چکامه ی تر اوست / ز "کوچه با گل سرخ" ش، هماره می گویم.

سکوت مئذنه درباغ، بغض هجرانش، / چه وصف باغ و چمن، بی هزاره می گویم

سحر شمیم خود از صوت روزه می گیرد / تمام حاجت خود، بـــــــــا نقاره می گویم

به باغ خاطره هامان، به آبسالــــی دل / من از سماع نوش بلنـــد فواره می گویم

مگو که نوش حضورمن از پس پرده ست / حدیث گوش تــــــو، با گوشواره می گویم

به جستجوت، کنم پرس وجو در هر کوی / پیاده پای غمین، از سواره می گویم.

شرنگ غم بنهادم، ازل ز عالم ذر / سرود فـَوَاتی، ز گاهواره می گویم.

به شوق دیدن خورشید پر سوزیم / من از مصاف پرند و شراره می گویم

تکدی آفتاب، دۥرّ ْ ترانه ی دگریست / اگرچه لعلم و در سنگ خاره می گویم

به چشم یار نظر میکنی ؟ کرانه مجو / که از یـَــم غرقاب بی کناره می گویم

همیشه دغدغه ام هول بی رمقی است / به رستخیزی، از این سنگواره می گویم

به پیش او، همه زاری و نال و بی نفسی / من از خموشی چشم نظاره می گویم

مشهد - 27/1/87